დოქტორი ჰაიზენბერგი

საველე ჩანაწერი: 2024 წლის 4 ნოემბერი

ცხოვრებას, როგორც იტყვიან, თავისი ადმინისტრაციული თავსატეხები ახლავს თან. და მათ შორის მთავარი – ფულია. სასაცილოც კია, რამხელა ბერკეტი აქვს ფულს. ცოტა ხნის წინ YouTube-ზე მაფიის ყოფილი ბოსის ძველ ვიდეოს ვუყურებდი, რომელიც ბოლო დროს ზომიერ რესპუბლიკელ ფილოსოფოსად და ლაიფ-ქოუჩად ქცეულა. მამამისიც, ასე ვთქვათ, საოჯახო ბიზნესის უფროსი პარტნიორი გახლდათ. ის კი მამის ბრძნულ რჩევას იხსენებდა: „ფული ძალაუფლებაა“. დიდი ფილოსოფიაა არა? რომელიც ადამიანური ბუნების ყველაზე სუფთა, გაუფილტრავი ესენციიდან მომდინარეობს. კრიმინალური სამყარო გულწრფელი მაინც არის საკუთარ ბიზნეს მოდელთან დაკავშირებით.

საბედნიეროდ, ჯერ კიდევ შემორჩა ერთი საყვარელი, პატარა ნაკრძალი, სადაც დოლარის ნიშანი მთავარი მტაცებელი არ არის: აკადემია. ეს ერთადერთი ადგილია, ბავშვობიდან მოყოლებული დღემდე, სადაც იმწამსვე არ დამუფლებია განცდა, რომ გზას ვიკვალავდი სამყაროში, რომელიც მთლიანად თაღლითობასა და ელეგანტურად შენიღბულ სიყალბეზე იყო აგებული. ნამდვილად ღირსშესანიშნავი გამონაკლისია. უნივერსიტეტებს თანამედროვე ეკლესიებად ვთვლი! და რაც უფრო ახლოს ვეცნობი მაღალი დონის ამერიკულ აკადემიურ ცხოვრებას, ბედნიერი ვარ, რომ ვხედავ – ამ შეხედულებამ მართლაც გაუძლო დროს.

ჰოდა ასე და ამგვარად, დღეს პროფესორ პიგუს მანქანაში, მძღოლის გვერდით ვიჯექი და დიდებულ ამერიკულ საგადასახადო სისტემაზე ვსაუბრობდით. მართლაც მომხიბლავი ეკოსისტემაა. მოქალაქეთა ერთი სახეობა გულმოდგინედ ავსებს ფორმებს და იხდის თავის წილ გადასახადებს, მეორე სახეობა კი... უბრალოდ არ იხდის. მშვენიერი, ბუნებრივი ბალანსია. ამან მიბიძგა, პროფესორისთვის მეკითხა, რატომ იწუხებდა თავს ქაღალდომანიით, როცა ამდენი ხალხი აშკარად თავს არიდებდა ამ ყველაფერს. მან იმგვარი ტრიუმფალური კმაყოფილებით გაბრწყინებულმა გადმომხედა, რასაც, როგორც წესი, მხოლოდ რთული თეორემის ამოხსნისას თუ იგრძნობს კაცი, და განმიცხადა: „იმიტომ, რომ მე ბევრ ფულს ვაკეთებ.“

აზრიანად დავუქნიე თავი. მაშინვე დავასკვენი, რომ ან ეს კაცი თავის სამუშაო კაბინეტში საოცრად წარმატებულ, კუსტარულ მეტამფეტამინის ლაბორატორიას ამუშავებდა, ან „ბევრი ფულის“ მისეული განმარტება უბრალოდ გულისამაჩუყებლად ძველმოდური იყო.