თუ ქუდი შენი ზომისაა, დაიხურე

დღიურის ჩანაწერი: 2025 წლის 1 აპრილი

ქოუზის თეორემის „მერე რა?“ კითხვა ისევ პიგუსთან მაბრუნებს. ქოუზი თავის 1960 წლის ნაშრომს ფაქტობრივად მთლიანად პიგუს „მთავრობის ჩარევის“ მიდგომის უარყოფაზე აგებს.

თუმცა, ჩემი კვლევის თავიდან წაკითხვისას მეჩვენება, რომ მათი „დაპირისპირების“ მთელი საფუძველი ინგრევა.

უპირველეს ყოვლისა, როგორც ადრე მივხვდი, ქოუზი ეთანხმება პიგუს მათემატიკურ ანალიზს. ის პირდაპირ „აღიარებს, რომ პიგუს ანალიზი, როგორც ასეთი, სწორია“. ის სადავოდ არ ხდის ექსტერნალიების გამოთვლის კალკულაციებს.

მეორეც, ღრმად ვიკვლევდი, რა დაწერა პიგუმ სინამდვილეში, და ის კარიკატურა, რასაც ქოუზი ხატავს, უბრალოდ... არასწორია. ქოუზი პიგუს წარმოაჩენს, როგორც ადამიანს, რომელსაც სურს, რომ მთავრობა ყველგან ჩაერიოს და გადასახადები დააწესოს. მაგრამ პიგუ ასევე იძლეოდა „სახელშეკრულებო გაუმჯობესების“ საშუალებას!

ჩემი კვლევა აჩვენებს, რომ პიგუ ექსტერნალიებს მხოლოდ იმ შემთხვევებში განიხილავდა, როგორც გამოსასწორებელ ხარვეზებს, როდესაც „კონტრაქტის დადება შეუძლებელია“ ან „კონტრაქტი დამაკმაყოფილებელი არ არის“. ქოუზი ამ ფაქტს უბრალოდ უგულებელყოფს. ის არ ეხება პიგუს პირველ ტიპის ცდომილებას, სადაც სახელშეკრულებო გაუმჯობესება სავსებით შესაძლებელია.

მაშ ასე... მოდით, კარგად გავიაზროთ ეს.

ქოუზი ეთანხმება პიგუს გამოთვლებს. და პიგუსაც სჯეროდა კერძო კონტრაქტების, როდესაც მათი დადება შესაძლებელი იყო. მაშ... რას „ამხელს“ ზუსტად ქოუზი?

სწორედ ეს უნდა იყოს კვამლის ფარდა, რომელიც უნდა გაიფანტოს. პიგუს ეს სასტიკი თავდასხმა აზრს კარგავს, თუ ისინი ამდენ ფუნდამენტურ საკითხზე თანხმდებიან. ეს ყურადღების გადატანაა. ქოუზი პიგუს იყენებს, როგორც „განტევების ვაცს“, რათა დამალოს თავისი ნამდვილი სამიზნე. და სულ უფრო ვრწმუნდები, რომ ეს სამიზნე ადამ სმიტია.