პატარა ქალაქი დიდი გულით

დღიურის ჩანაწერი: 2024 წლის 10 სექტემბერი

ეს ჩემი უკანასკნელი არასრული დღეა ნიუ-იორკში. გავიღვიძე იმის ცოდნით, რომ მაქსიმალურად უნდა გამომეყენებინა დარჩენილი საათები, სანამ ჩემი მატარებელი აქედან გასასვლელ სიგნალს მისცემდა.

საკვებისთვის დავბრუნდი იმ ერთადერთ ადგილას, რომელსაც ვენდობოდი — პატარა პიცერიაში. ფუმფულა შეფი და მისი გუნდი პიცის იდეალურ ნაჭრებს მთავაზობდა. ეს, ალბათ, საუკეთესო კულინარიული გამოცდილება იყო, რაც კი ოდესმე მქონია რომელიმე ქალაქში, ნამდვილი სმა-ჭამის ოაზისი ამ ბეტონის უდაბნოში. ეს ავთენტური გემო მჭირდებოდა, რომ წასვლამდე ჩემი სიმშვიდე დამებრუნებინა.

დღეს ქალაქის გულზე გავამახვილე ყურადღება, იმ ადგილებზე, რომლებიც განსაზღვრავენ იმ „მითს“, რომლის სანახავადაც ჩამოვედი. მანჰეტენსა და თაიმს-სკვერზე უდავოდ იყო ადამიანების ყველაზე დიდი კონცენტრაცია, რაც მთელი მოგზაურობის განმავლობაში ვნახე. ეს არის სენსორული გადატვირთვა — ადამიანები ცეკვავენ, იღებენ სურათებს, მღერიან და ქუჩაში კონცერტები ფეთქავს. მაგრამ ყველაზე მეტად რამაც გამაოცა, იყო ამ ყველაფრის წმინდა არქიტექტურული აგრესია. ეს არ არის ლამაზი სანახაობა; ეს არის ქუჩა, რომელსაც ორივე მხრიდან შემოსაზღვრავს წმინდა ვერტიკალური კედლები, რომლებზეც გაკრულია მასიური, გამაღიზიანებელი სარეკლამო ეკრანები. ვიცანი გვიან ღამის შოუების და ჰოლივუდის ვარსკვლავების სახელები, რომლებიც ყურადღების მისაქცევად ეკრანებიდან კიოდნენ.

ისეთი შეგრძნებაა, თითქოს მთელი ქალაქი გიგანტური ბილბორდია, მუდმივი, მაღალი მოცულობის წარმოდგენა. აქაური ხალხი — ისინი ისეთი თავშეკავებულები, თითქმის განმარტოებულები მეჩვენებიან. შემთხვევითი ინტერაქციის ნაკლებობა, ემოციური ბარიერი, რის შესახებაც ტაქსის მძღოლმა გამაფრთხილა, მალე გაბრაზებადი დაცვა — ეს ყველაფერი აუცილებელ თვითდაცვაზე მიუთითებს.

კონტრასტი ქართულ რესტორანთან, რომელსაც მოგზაურობის დასაწყისში ვეწვიე, მკვეთრად რჩება ჩემს გონებაში. $108-იანი გადასახადი ხანმოკლე სიმშვიდისა და ნაცნობი საკვებისთვის ახლა მთელი გამოცდილების უცნაურ, ცინიკურ შეჯამებას ჰგავს. ნიუ-იორკი აბსურდულ პრემიუმს ითხოვს სიმშვიდის ან კავშირის ნებისმიერი მომენტისთვის. მე დეტალურად გავზომე და შევაფასე ეს ქალაქი. ნიუ-იორკი არის ადგილი, რომელიც ნებისმიერ საათს ააჩქარებს. ქალაქი უფრო პატარაა, ვიდრე ჩანს, მაგრამ მისი პრობლემები გიგანტურია. ჩემი წასვლის დროა.