ფეიკების სამეფო

დღიურის ჩანაწერი: 2025 წლის 21 აპრილი

ჩემი ნაშრომი, ფაქტობრივად, დასრულებულია. ჩავედი “კურდღლის სოროში” და ფსკერამდეც მივაღწიე. აღმოვაჩინე “სიმართლე” ქოუზის შესახებ: შეტევა ადამ სმიტზე, მთავრობა, როგორც “სუპერ-ფირმა” და საკუთრების ცნების რედეფინიცია მის სრულად გასაუქმებლად.

და ახლა, მთელ დარგს – სამართალსა და ეკონომიკას – გულისრევის გარეშე ვეღარ ვუყურებ.

რა ვუყოთ ყველა იმ მეცნიერს, ვინც ქოუზის შემდეგ მოღვაწეობდა? რა ვუყოთ კალაბრეზის? რა ვუყოთ პოზნერს? ყველა ეს გიგანტი, რომლებმაც მთელი კარიერა ქოუზის ნაშრომზე დააფუძნეს. როგორ გამოიყურებიან ისინი ახლა? ისინი ფეიქებივით არიან. ყველა მათგანი.

ვფიქრობ კალაბრეზის იმ YouTube ვიდეოზე, სადაც ის ქოუზის “სოციალისტობას” ამხელს. მაშინ ეს შოკისმომგვრელ გამოცხადებად მივიჩნიე. ახლა კი? უბრალოდ... დანაშაულში თანამონაწილეობას ჰგავს. იქნებ ისიც ამ დიდი “ხუმრობის მონაწილეა”? ხომ არ აკრიტიკებს ქოუზს მხოლოდ იმისთვის, რომ საკუთარი “კათედრალი” იმ კაცის “ნანგრევებზე” ააგოს, რომელსაც შეგნებულად არასწორად წარმოაჩენს?

და პოზნერი... ღმერთო ჩემო, პოზნერი. მან აიღო ქოუზის ცნობილი თეორემა — “ნულოვანი ტრანზაქციის ხარჯების” ფანტაზია, რომელიც თავად ქოუზმა ყურადღების გადამტანად მიიჩნია — და მასზე იმპერია ააგო. მთელი “სიმდიდრის მაქსიმიზაციის” პროექტი... ყველაფერი დაფუძნებულია ნაშრომის იმ ნაწილზე, რომელიც ქოუზმა კვამლის ფარდად გამოიყენა!

არსებობს ორი შესაძლებლობა, და არ ვიცი, რომელია უარესი.

ერთი ვარიანტია, რომ ისინი ყველა ამ კონსპირაციის მონაწილეები არიან. ისინი ყველა “ფეიქ მეცნიერები” არიან. მათ იციან, რომ ქოუზის რეალური დღის წესრიგი იყო “სახელმწიფოს მიერ მართული, ცენტრალურად დაგეგმილი” სისტემა, და ისინი უბრალოდ... როლს თამაშობენ. ისინი ვითომ კამათობენ “ლიბერტარიანელ” ქოუზზე, რათა მითი ცოცხალი დარჩეს, მაშინ როცა რეალური ქოუზისეული პროექტი — საკუთრების გაუქმება და მთავრობის წარმოჩენა, როგორც “სუპერ-ფირმა” — თავისი მიზნისკენ აგრძელებს სვლას.

მეორე ვარიანტია, რომ ისინი უბრალოდ სულელები არიან. ისინიც იმ მასის ნაწილი არიან, რომლებზეც ქოუზი წუწუნებდა, რომ “საერთო ჯამში არც თანხმობა მომიპოვებია და არც ჩემი არგუმენტი იყო, უმეტესწილად, სწორად გაგებული”. ისინი უბრალოდ JSD სტუდენტები არიან, რომლებიც ვერ გაიზარდნენ და მაინც “მბრუნავ ალესილ დანებზე” კამათობენ.

როგორც არ უნდა იყოს, ქოუზმა მათ მთელი კარიერა ვერცხლის ლანგარზე მიართვა. მან შექმნა ეს მასშტაბური, გაუგებარი, პარადოქსული ტექსტი, სავსე ფარული ხაფანგებითა და საიდუმლო მითითებებით. მან მათ მისცა მთელი ცხოვრებისთვის საკმარისი “პრობლემები” “გადასაჭრელად,” “თეორემები” “შესამოწმებლად” და ბოროტმოქმედი (პიგუ), კოლექტიურად დარტყმებში სავარჯიშოდ.

მან შექმნა საჭადრაკო დაფა და ისინი 60 წელი სიხარულით გადააადგილებდნენ მასზე ფიგურებს; ვერც ერთხელ ვერ მიხვდნენ, რომ ისინი უბრალოდ მისი თამაშის ნაწილი არიან. რა მართლა ფეიქების სამეფოა!